GASTRONOMÍA DE CANADÁ

La gastronomía es uno de los grandes atractivos para los turistas. Cuando viajamos siempre intentamos probar los platos típicos de los lugares que visitamos, tanto postres como comidas, bebidas o aperitivos. Así que, si viajásemos a Canadá, ¿cuáles serían los platos típicos que todo turista debería probar? ¿Qué tipo de gastronomía nos espera?

La gastronomía canadiense varía mucho dependiendo de la región en la que te encuentres. Las influencias más fuertes provienen de los pueblos indígenas que residieron en Canadá a lo largo de la historia, pero también de los dos países que establecieron allí sus colonias, Francia e Inglaterra. Además, la llegada de inmigrantes de los últimos años dio lugar a nuevos tipos de gastronomía que son cada vez más típicos y populares.

Poutine

La Poutine es uno de los platos canadienses más conocidos. Es un plato originario de Quebec y está elaborado a partir de patatas fritas, queso en grano fresco (normalmente cheddar) y salsa de carne. Además, si lo deseas, otros ingredientes pueden ser añadidos: carne, beicon, langosta, trufas, etc.

Este plato, típico de la comida rápida quebequense, puede encontrarse fácilmente en cualquier lugar de Canadá ya que es servido en puestos callejeros, restaurantes, comedores escolares e incluso en algunas cadenas de comida rápida conocidas internacionalmente.

la banquise-1001

Imagen 1: Poutine ©LA BANQUISE

 

Fiddleheads

Es un plato muy saludable, típico de Nueva Brunswick. Está elaborado a partir de hojas de helecho enrolladas y que aún están por madurar. En ocasiones se pueden comer crudas, pero lo más habitual es comerlas tras 15 minutos de cocción o tras 20 minutos al vapor.

2b962744-c336-470d-be56-9236c131d4c8.jpg

Imágen 2: Bunch of Fiddleheads at Farmer’s Market. Photo taken on: May 03rd, 2014

48517431 © Leslie Brienza | Dreamstime.com

 

Bagels de Montreal

Los bagels de Montreal son una variedad de bagels hechos a mano y cocidos en un horno de leña. Estos bagels se caracterizan por ser pequeños, dulces y densos, con un agujero de mayor tamaño en el medio. Existen dos variedades de estos bagels: los de semillas negras (de amapola) o los de semillas blancas (de sésamo).

Actualmente la producción de estos bagels se ha extendido a lo largo de los EEUU, pero su lugar de origen y en donde más posibilidades tenemos de encontrarlos es en Montreal, donde incluso encontramos establecimientos que elaboran estos bagels en hornos visibles para los consumidores.

Montreal-Bagels

Imagen 3: Montreal Bagels ©Liz West

 

Beicon canadiense

El beicon canadiense o «peameal bacon» se origina gracias a los inmigrantes ingleses que se establecieron en Canadá y es un tipo de lomo de cerdo cortado en lonchas finas, encurtido y enrollado en harina de maíz. Los sándwiches hechos con este tipo de beicon son un plato típico del Mercado de St. Lawrence en Toronto.

canadian-bacon-canadian-dishes

Imagen 4: Canadian Bacon ©Shutterstock

 

Barra de Nanaimo

La barra de Nanaimo es un postre popular en Norteamérica con orígenes canadienses (ciudad de Nanaimo, Columbia Británica). El postre consiste en una barra de chocolate no horneada compuesta por una capa de barquillo cubierto por un ligero glaseado de mantequilla con sabor a natillas o a vainilla y finalmente recubierto por una capa de chocolate fundido. Actualmente existen muchas variantes de esta barra de chocolate: distintos sabores de glaseado, distintas bases y distintas coberturas.

nanaimo-bars13-426x640.jpg

Imagen 5: Nanaimo Bars © 2017 Cooking Classy

 

Bannock

El bannock es una especie de pan que se encuentra en la gastronomía aborigen y que está hecho de harina de trigo blanca o integral, levadura y agua que se amasa y mezcla con especias, frutos secos u otros condimentos. Este tipo de pan se puede cocinar a través de tres métodos: friéndolo en grasa animal o aceite o grasa vegetal, cociéndolo en un horno o cocinándolo en un palo.

Actualmente, el bannock es muy popular ya que puede ser utilizado como mucho más que un simple pan. Lo podemos cubrir de azúcar y glaseado y comerlo como postre o también podemos utilizarlo como pan para hamburguesas, bocadillos o perritos calientes.

5823112293_f37849a1d5_o

Imágen 6: Roadside Bannock ©Flickr.com. Karen Neoh

 

Trempettes

Las Trempettes son un postre típico de Canadá. Se tratan de unas tortitas muy similares a los pancakes pero que están fritas en aceite para darles una textura más crujiente. Estas Trempettes se suelen servir empapadas en sirope de arce y acompañadas con nata o un poco de mantequilla.

5502814263_2120844b23_o

Imagen 7: Trempettes ©Flickr.com/jeffreyww

Jarabe de arce

El jarabe de arce es probablemente el producto canadiense más conocido a nivel mundial. Es un dulce fabricado a partir de la savia del arce y se utiliza para acompañar a las trempettes o como condimento en la elaboración de otro tipo de postres.

Jarabe-de-arce.jpg

Imagen 8: Jarabe de arce ©ViajeJet

 

César

Un César (originalmente llamado Bloody Caesar) es un cóctel creado y consumido principalmente en Canadá. Sus ingredientes principales son: zumo de clamato (mezcla de zumo de tomate y caldo de almajas), vodka, salsa picante y salsa inglesa. Habitualmente se sirve en un vaso con el borde cubierto de sal y adornado con un apio o una rodaja de lima.

caesar-canadian-dishes

Imagen 9: Caesar ©Shutterstock

 

Estas comidas, postres y bebidas aquí mencionados son algunos de los más populares y típicos canadienses, pero definitivamente no son los únicos. Canadá cuenta con una gran variedad de comidas y bebidas listas para satisfacer distintos gustos y preferencias. Así que, si visitas Canadá, ¡no lo dudes y prueba alguno de los platos aquí mencionados!

 

REFERENCIAS

FERNÁNDEZ, S. 2010. Gastronomía de Canadá: platos y postres tradicionales [en línea].

[Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en: http://www.viajejet.com/comida-tipica-decanada/

LEV, E. 2016. 10 Must-Try Canadian Dishes (and Where to Find Them) [en línea]

[Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://www.readersdigest.ca/travel/canada/10-must-try-canadian-dishes/3/

PERPETUA, M. (s.f.). 26 Canadian Foods You Need To Try [en línea]. [Recuperado: 2 de

mayo de 2017]. Disponible en: https://www.buzzfeed.com/perpetua/canadian-foods

WIKIPEDIA. 2017. Canadian cuisine [en línea]. [Recuperado: 2 de mayo de 2017]

Disponible en:

https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Canadian_cuisine&oldid=778192507

 

IMÁGENES

LEV, E. 2016. 10 Must-Try Canadian Dishes (and Where to Find Them) [en línea]

[Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://www.readersdigest.ca/travel/canada/10-must-try-canadian-dishes/3/  (Imágenes 9 y 4)

Jarabe de arce. (s. f.). [Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://www.viajejet.com/comida-tipica-de-canada/jarabe-de-arce/ (Imagen 8)

JEFFREYW. 2011. Mmm… sometimes it just has to be pancakes [Photo]. Recuperado a

partir de https://www.flickr.com/photos/jeffreyww/5502814263/ (Imagen 7)

Nanaimo Bars. 2013. [Recuperado : 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://www.cookingclassy.com/nanaimo-bars/ (Imagen 5)

NEOH, K. 2011. Roadside Bannock [Photo]. Recuperado a partir de

https://www.flickr.com/photos/kneoh/5823112293/ (Imagen 6)

Poutine La Banquise. (s. f.). [Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://labanquise.com/ (Imagen 1)

SMALL, E. (s. f.). Fiddleheads. [Recuperado: 2 de mayo de 2017]. Disponible en:

http://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/fiddleheads/ (Imagen 2)

WEST, L. 2013. bagels [Photo]. Recuperado a partir de

https://www.flickr.com/photos/calliope/11424426503/ (Imagen 3)

 

Lucía Davila Porto

Advertisement

LA MODA EN REINO UNIDO

 

Reino Unido es uno de los países más influyentes en cuanto a moda. Su capital Londres ha sido nombrada varias veces la ciudad más estilosa del mundo por la compañía Global Language Editor, de esta manera consigue superar a otras capitales de la moda como Milán, París… Referentes de estilo, seguro que todas estas ciudades os suenan, siempre aportan nuevas tendencias, pero no solo eso sino inventos, nuevas ideas que tienen impacto a nuestra vida.

Resultado de imagen de uk fashion
(1) © Barbour [Campaña de otoño/invierno de la marca británica Barbour]

El Reino Unido ha aportado grandes avances a la moda cómo

 

El tinte artificial

William Perkin fue un químico que haciendo una prueba se equivocó y creó  el color malva; hasta ese momento los colores se obtenían de animales o plantas. Gracias a él, hoy podemos beneficiarnos del tinte artificial, pues es más fácil y barato de conseguir. Por eso hay una diferencia de precio entre las telas teñidas con productos naturales y las que utilizan productos químicos.

Resultado de imagen de colores artificiales
(2) © Holi Festival of Colours [Colorantes artificiales]

 

La alta costura

Aunque muchos de vosotros penséis que la alta costura es francesa, no es verdad. Fue creada por el diseñador británico Charles Frederick Worth que confeccionaba sus creaciones con telas y accesorios de lujo. Además fue uno de los primeros en presentar sus diseños en pasarelas y crear prendas de antemano, no a petición del cliente, como se acostumbraba en esa época. Hoy en día, su marca House of Worth es conocida por sus perfumes y entre la clientela está Lady Gaga, con esto creo que no precisáis de ninguna carta de recomendación.

Resultado de imagen de alta costura alexander mcqueen
(3) © Alexander Mcqueen [Creaciones de Alta Costura del diseñador británico Alexander McQueen]

Estilo personal

Lady Lucy Duff-Gordon, mejor conocida cómo Lucile, fue una de las primeras mujeres en mostrar su personalidad a través de las prendas que llevaba puestas. Su gran influencia fue tal, que vistió a mujeres importantes cómo la Reina de España, realmente vestía a las personas según su carácter y forma de ser. Su legado es la profesión de estilista personal, que cada vez está más en auge, ya que cada vez hay más gente que recurre a estas o a estos profesionales.

 

Producción en masa

Seguro que se os viene a la mente Inditex, marca textil que produce cantidades astronómicas de ropa en tiempo récord y de precio asequible. Sin embargo, sin la idea de James Hargreaves de la hilandería, esto sería imposible. Antes se cosía manualmente, por ello la ropa era más cara y escasa. Obviamente Inditex es solo un ejemplo de las miles de empresas que hay en el mundo, pero sirve para que tomemos conciencia de lo que poseemos y darles valor.

 

Además de estas contribuciones, la moda del Reino Unido se mantiene, en parte, gracias a la organización Consejo de la Moda Británica “British Fashion Council”; cuyo objetivo es promocionar la moda británica nacional e internacionalmente.

Una de sus actividades más importantes es la Semana de la Moda de Londres, que se organiza dos veces al año. En muchos países hay este tipo de “fashion weeks” que son anunciadas por medios de comunicación y de las cuales podemos sacar una idea de qué colores y estilos habrá en la próxima temporada.

Resultado de imagen de fashion week
(4) © British Fashion Council [Modelos desfilando en la Semana de la Moda de Londres]

 

Por último, para que os hagais una idea de lo importante que es la moda británica, no solo culturalmente sino económica y socialmente. Más de medio millón de personas trabajan para la industria textil, varias de las empresas que pertenecen a este gremio, que  a pesar de la recesión económica, siguen creciendo y generando dinero como Group Arcadia dueña de Topshop o los almacenes Marks & Spencer.

 

Cómo conclusión, en mi humilde opinión creo que este blog ha abordado temas interesantes como los descubrimientos británicos y qué efectos han tenido en la moda; el trabajo del Consejo de la Moda Británica; y cómo de importante es para el país la moda en materia económica.

En mi caso no sabía que la alta costura fue creada por un inglés o cómo se hacía la Semana de la Moda, por ello creo que os puede resultar de provecho este blog.

 

Carla Fernández González

REFERENCIAS BIBLIOGRÁFICAS

British Fashion Council. S/f. [Última consulta: 04/04/2017] [En línea]Disponible en:

http://www.britishfashioncouncil.co.uk/About

British Fashion Council, Wikipedia. S/f. [Última consulta: 04/04/2017][En línea] Disponible en:

https://en.wikipedia.org/wiki/British_Fashion_Council

Semana de la Moda, Wikipedia. S/f. [Última consulta: 04/04/2017][En línea] Disponible en:

https://es.wikipedia.org/wiki/Semana_de_la_Moda_de_Londres

Fashion United. S/f. [Última consulta: 04/04/2017][En línea] Disponible en:

https://fashionunited.uk/uk-fashion-industry-statistics

Denise Winterman (13 de septiembre, 2012) London Fashion Week: Five ways the UK changed fashion, BBC NEWS [Última consulta: 04/04/2017][En línea] Disponible en:

http://www.bbc.com/news/magazine-19557340

 

IMÁGENES

(1) [Imagen] Fashion Review S/f. [Última consulta: 04/04/2017]. Disponible en:

http://www.fashionreview.co.uk/barbour-fashion/

(2) [Imagen] Actualidad y Gente S/f. [Última consulta: 04/04/2017]. Disponible en:

http://actualidadygente.com/noticias-salud-hoy/36116-que-tan-daninos-son-los-colorantes-artificiales-de-tu-comida

(3) [Imagen] Modelicas (25 de julio, 2013). [Última consulta: 04/04/2017]. Disponible

http://modelicas.com/coleccion-otono-invierno-2013-2014-alexander-mcqueen/

(4) [Imagen] Hercampus (8 de marzo, 2017). [Última consulta: 04/04/2017]. Disponible

http://www.hercampus.com/school/utah/fashion-week-highlights-take-your-wardrobe-whole-new-level

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Las ciudades más importantes de Irlanda

¡Hola amigos y amigas!

¿Con ganas de unas vacaciones?

En la entrada de hoy voy a tratar las ciudades más importantes de, en mi opinión, el país más mágico de todos: Irlanda.

Aunque el principal atractivo de la isla Esmeralda son sus paisajes verdes, tampoco hay que olvidarse de sus animados núcleos urbanos, ideales para una escapada de fin de semana… ¡o para varias!

Así que aquí os dejo una pequeña lista de las ciudades más importantes de toda la isla, espero que os sirva de guía y os entre el gusanillo, ¡a mí desde luego me sobran las ganas de recorrerme todas y cada una de ellas!

© 2017 Lonely Planet
© 2017 Lonely Planet

Como no podía ser de otra manera, tengo que empezar hablando de Dublín. La capital de la República de Irlanda, es nada más y nada menos que una ciudad fundada por vikingos a principios del siglo IX. Y, aunque a lo largo de su historia ha sido el centro neurálgico de múltiples conflictos, hoy en día es una ciudad moderna, con una gran variedad de sitios interesantes que visitar, como el Phoenix Park, el Trinity College o el Castillo de Dublín.

No debemos olvidarnos tampoco de la visita imprescindible a la Guinness Storehouse, museo donde se explica la producción de la famosa cerveza irlandesa. Aunque si lo importante de verdad es tomarse unas pintas, en Dublín encontrarás, sobre todo en el famoso barrio de The Temple Bar, incontables pubs donde poder acompañarla con música y bailes irlandeses en directo. ¡La increíble vida nocturna y la amabilidad de sus gentes te encandilarán!

Titanic Museum- Estela Fernández Cabana
Titanic Museum (Foto de la autora)

En segundo lugar, presento a la otra capital de la isla, Belfast. Ella es la actual capital de Irlanda del Norte y fue foco de los principales disturbios entre católicos y protestantes. De hecho, hoy en día todavía se puede revivir la tan reciente historia de la ciudad mediante el muro que divide los principales barrios o los famosos murales de contenido político que se encuentran en cada esquina de la ciudad. Mi recomendación es que, si tenéis interés en descubrir el significado de estas pintadas, recurráis al famoso taxi negro. Por 30 libras, tendréis un chófer especialista en la materia que os enseñará todos los recovecos representativos de la ciudad, os explicará de primera mano la historia y os contagiará con toda su pasión.

Sin embargo, en esta ciudad también podéis disfrutar de otras actividades, como visitar el Museo del Titanic. No muchos saben que fue en aquí donde se construyó, y es aquí donde tenemos la oportunidad de subirnos a una réplica (no a escala) llamada SS Nomadic, elaborada con los mismos materiales y decorada al más mínimo detalle.

Murales de Derry
© Travel Addicts 2008 – 2017

Siguiendo en Irlanda del Norte, no puedo olvidarme de mencionaros la ciudad de Londonderry. Dividida por el río Foyle, es la única ciudad totalmente amurallada de Irlanda y del Reino Unido. Además, puedes enterarte de la historia de la ciudad en el famoso Tower Museum, visitar el edificio Guildhall y, como no, acudir al centro de lengua gaélica Cultúrlann Uí Chanáin, donde cantantes y bailarines hacen exhibición del arte tradicional. Recordad que Derry también tiene murales sobre the Troubles tan imponentes como los de Belfast, así que realizar un tour guiado a pie es una muy buena alternativa para informarse sobre la historia viva de la ciudad (y de toda Irlanda).

Aunque, sin duda alguna, la mejor época para visitarla es Halloween. Allí tiene lugar la mayor celebración de toda Europa, con un baile gótico (Gothic Ball), paseos terroríficos alrededor de la muralla en el Awakening of the Walls y el desfile de carnaval. Eso sí, si lo que queréis de verdad es una escapada mágica, no os olvidéis de que entre esta ciudad y Belfast se encuentra la Calzada del Gigante, donde podréis revivir la lucha entre el gigante irlandés Finn y el escocés Bennandoner entre 40.000 columnas de basalto.

© 2015 MovingOn Courses
© 2015 MovingOn Courses

Del norte al sur: nos vamos a Cork. Ciudad situada en medio del río Lee, es el centro gastronómico por excelencia de la isla irlandesa. Ejemplo de ello son el Mercado inglés (The English Market) o el Museo de la mantequilla (Cork Butter Museum), así como la cerveza Franciscan Well, que lleva el nombre de su lugar de origen: un monasterio franciscano que tenía un pozo de aguas curativas… ¿sería un pozo de cerveza?

Además, la Catedral de San Finbar (patrón de la ciudad), el Castillo Blackrock y la Iglesia de Santa Ana son ejemplos de su amplia riqueza cultural e histórica. Pero ojo, no os fiéis de la hora que marca el reloj de la torre de la Iglesia: los lugareños lo llaman “el mentiroso de las cuatro caras”, porque cada una de las caras del reloj da una hora distinta. Su gran ambiente y sus célebres casitas de colores la hacen uno de los lugares más pintorescos y habitados de la isla.

estela-fernc3a1ndez-cabana-2.jpg
The Kings Head (Foto de la autora)

En el último punto cardinal del país que nos falta por recorrer, el occidental, encontramos dos grandes joyas. La primera es Galway, una ciudad pequeña pero muy viva. Antiguamente era una aldea de pescadores, y hoy en día es una ciudad moderna, joven y universitaria, cuyos pubs y estupendos restaurantes de marisco (con las ostras como protagonistas), la hacen un destino más que apetecible. Lo más interesante se concentra en la calle conocida como Shop Street. Allí encontrarás el Castillo de la familia Lynch, el Eyre Square, el Arco español (Spanish Arch) y el Latin Quarter, que alberga los pubs más interesantes por el ambiente, la música, sus platos y sobre todo su historia (como The Kings Head). 

Galway también cuenta con dos catedrales dedicadas a San Nicolás, pero de dos corrientes religiosas distintas: la catedral protestante y, cruzando el río Corrib, la catedral católica. Además, desde esta ciudad podréis visitar dos de los parajes naturales más maravillosos de Irlanda (y no exagero si digo del mundo): las islas de Aran y los acantilados de Moher. Yo creo que es un destino para tener más que en cuenta.

La segunda es Limerick. Esta ciudad vikinga a orillas del río Shannon (el más grande de Irlanda) destaca tanto por su preciosa arquitectura georgiana, como por sus magníficos museos, véase la Galería de arte de la ciudad y el Museo Hunt, con una gran colección de obras de arte y antigüedades. Además, también se encuentran allí la Catedral de San Juan (St John’s Cathedral) y el imponente Castillo del Rey Juan (King John’s Castle) de más de 800 años de antigüedad. Aunque, sin lugar a dudas, lo que más la caracteriza es su pasión por el deporte: en cualquier pub encontrarás a alguien dispuesto a narrarte las memorables hazañas del equipo de rugby local, el Munster, y en especial la victoria contra los All Blacks neozelandeses.

Espero que la entrada os haya resultado entretenida. Aunque parezca que me haya olvidado de muchas otras ciudades tan interesantes (como Killarney, Kilkenny o Waterford), he decidido hacer una breve selección con las que, en mi opinión, tienen mayor interés turístico. Si ya habéis ido a alguna de ellas no olvidéis comentar vuestra experiencia, y si no… animaos a visitarlas, ¡os prometo que no os decepcionarán!

Estela Fernández Cabana

FUENTES BIBLIOGRÁFICAS:

Información

Fotografías

La Estatua de la Libertad

Hola a todos! Hoy os voy a hablar sobre uno de los monumentos más conocidos mundialmente y muy importante para Nueva York y Estados Unidos; está situado en la isla de la Libertad, al sur de Manhattan y fue un regalo del pueblo francés al país norteamericano para conmemorar los 100 años de amistad franco-americana, así como el centenario de la independencia de los Estados Unidos.

A continuación, os presentaré al principal constructor de este monumento y luego os mostraré las dificultades que supuso su construcción; además, iré compartiendo algunas curiosidades sobre esta estatua que espero que os parezcan interesantes.

Bien, ¿quién tuvo la idea de construir la Estatua de la Libertad?

Pues, a pesar de que fue el escultor Frédéric Auguste Bartholdi el que la construyó, la idea nació en la cabeza del jurista y político francés Édouard René Lefebvre de Laboulaye sobre el año 1865.

Bartholdi se puso manos a la obra en 1870; lo primero que hizo fue decidir su diseño y el lugar. Para ello, viajó a EE.UU. y allí encontró el sitio idóneo:  la isla de Bedloe, actual Liberty Island (Isla de la Libertad). En cuanto a su diseño, fue muy difícil para Bartholdi escoger el rostro pero, finalmente, decidió inspirarse en el rostro de su madre.

Otra dificultad era encontrar los materiales ideales para que la estatua fuera resistente y perdurara pero, que a su vez,  fuera lo suficientemente ligera como para transportarla por mar. Así pues, Bartholdi se inspiró en el Coloso de Rodas que era hueco y estaba revestido de bronce.

Para que entendáis mejor la elección de Bartholdi, aquí os dejo sus propias palabras:

“El puerto de Nueva York es el lugar perfecto, porque es donde la gente obtiene su primer punto de vista del Nuevo Mundo.” Y refiriéndose a la ubicación exacta: “he encontrado un punto admirable en la isla de Bedloe, en el centro de la bahía… es por así decirlo, la puerta de entrada a Estados Unidos”

Frederic_Auguste_Bartholdi1898
Fréderic Auguste Bartholdi Sin Copyright

Hablemos ahora de su construcción. La construcción de la estatua debía terminarse en 1876, fecha del centenario de la independencia estadounidense; sin embargo, esto nunca fue posible debido a los abundantes contratiempos y hubo que esperar hasta 1886.

El principal problema surgió con el dinero; Bartholdi tuvo que buscar parte de los fondos durante su viaje a EE.UU. Se reunió con grandes personalidades estadounidenses de la época, incluso con el presidente Ulysses S. Grant, y todos ellos parecían estar encantados con la idea de la estatua, pero nadie estuvo dispuesto a ayudar con grandes cantidades de dinero.

Cuando Bartholdi regresó a Francia estimó que la construcción de la estatua costaría 400.000 dólares; debido a la escasez de fondos, el trabajo se paraba con frecuencia y, finalmente, se decidió que el coste de la estatua sería sufragado por Francia, y el pedestal estaría financiado y construido por los americanos.

Aún así, esta no fue la solución ya que el dinero seguía sin ser suficiente y para superar este problema se creó en 1874 la llamada Unión Franco-Americana con el propósito de organizar la recaudación de fondos para la construcción del monumento. Se utilizaron todos los medios de la época: artículos en la prensa, espectáculos, banquetes, impuestos y una lotería que fue el medio que más éxito tuvo ya que los premios fueron muy cuantiosos, entre ellos, se encontraban dos obras del propio Bartholdi.

Parece ser que ahora era momento de terminar la estatua, en concreto el diseño de su estructura interna; el elegido para esta tarea fue Gustave Eiffel.

Resultado de imagen de construcción estatua de la libertas
Construcción de la Estatua de la Libertad   Sin Copyright

La escultura se terminó en Francia en julio de 1884, pero hasta 1885 no llegó a la bahía de Nueva York. El plan era desmontarla una vez completada y enviarla por mar a los Estados Unidos; una vez allí, se montaría sobre el pedestal en la Isla de Bedloe.

Las obras avanzaban a paso lento y además en septiembre de 1884 las obras cesaron por falta de fondos…¡Sí, otra vez! El dinero no aparecía por ninguna parte y Boston, Cleveland, Filadelfia y San Francisco comenzaron a competir para traer la Estatua de la Libertad a sus ciudades.

¿Cómo acabó la Estatua de la Libertad en Manhattan entonces?

Mientras otras ciudades competían por la estatua, emergía la figura de Joseph Pulitzer, director del periódico New York World que durante más de cinco meses pidió a sus lectores que enviaran lo que pudieran y, además, obsequiaba a cada persona que contribuía con una mención en el periódico. Los ciudadanos acudieron a su llamada y el 11 de agosto de 1885 se habían recaudado 120.000$. Finalmente la estatua viajaría a Nueva York!

Comenzaron a desmontarla en enero de 1885; la estatua fue enviada a Rouen en tren y bajó por el río Sena en barco antes de su llegada al puerto de Le Havre. Llegó a Nueva York el 17 de junio de 1886, a bordo de una fragata francesa llamada “Iserese” y recibió una bienvenida triunfal. Para hacer posible la travesía por el Atlántico, la estatua fue desmantelada en 350 piezas divididas en 214 cajas.

El 28 de octubre de 1886, la Estatua de la Libertad fue inaugurada en Nueva York por su creador, F.A. Bartholdi. El día fue declarado festivo y a pesar de la lluvia y la niebla, más de un millón de personas salieron a las calles para celebrarlo. Al acto asistieron el presidente Grover Cleveland y su gabinete en representación de los Estados Unidos, así como el gobernador de Nueva York y su personal y, por parte de Francia, asistió su embajador acompañado por el Comité Francés.

Resultado de imagen de estatua de la libertad hd
Estatua de la Libertad          Sin Copyright

La Estatua de la Libertad cuenta con 354 escalones y 25 ventanas en la corona cuyos siete rayos representan los siete mares y continentes del mundo. La tableta que la estatua sostiene en su mano izquierda dice en números romanos “4 de julio de 1776” (JULIO IV MDCCLXXVI) que es la fecha de la independencia de Estados Unidos.

El peso total de cobre de la estatua es de 31 toneladas y el peso total del acero es de 125 toneladas; el del pedestal de hormigón es de 27.000 toneladas y desde el suelo hasta la punta de la antorcha, la Estatua de la Libertad mide 92,9 metros.

Las palabras del presidente Cleveland el día de su inauguración muestran el sentimiento estadounidense desde ese día: “No hay que olvidar que la libertad ha hecho aquí su casa…”

BIBLIOGRAFÍA

Claudio P. Historia Argentina y Universal-Biografías, Ciencia y Geografía. Consultado el 24/03/2017 de: http://historiaybiografias.com/estatua/

CNN Español (18 de junio 2015). Se cumplen 130 años de la llegada de la Estatua de la Libertad a Estados Unidos. CNN en Español. Recuperado el 24/02/2017 de: http://cnnespanol.cnn.com/2015/06/18/se-cumplen-130-anos-de-la-llegada-de-la-estatua-de-la-libertad-a-estados-unidos/

Alejo T. (2016). 21 Wonders. Consultado el 24/03/2017 de https://www.21wonders.es/historia/historia-de-la-estatua-de-la-libertad/

 

Noelia Fernández Alonso

 

A EDUCACIÓN EN NOVA ZELANDIA

Bos e bonitos días a todos!

A estas alturas, é evidente que todos puidemos observar que Nova Zelandia é un país bastante peculiar. Por iso, como non podía ser menos, o seu sistema educativo non se ía quedar atrás. Particularmente, eu son unha persoa que sempre tivo especial curiosidade por saber como funciona a educación noutros países, sobre todo nos máis descoñecidos para min. Por iso, pretendo informarvos sobre como funciona dito sistema neste país e, desta maneira, acercarvos un pouco máis a el. Veredes que aínda que conta con aspectos moi semellantes ao noso sistema, Nova Zelandia posúe certas características neste ámbito que o fan un país especial e avanzado. Sen máis dilación, imos alá!

Para comezar cabe destacar que a maioría de escolas de Nova Zelandia son públicas, é dicir, dependen do Estado e non son relixiosas. Non obstante, existen outros dous tipos de escolas: as state-integrated schools, nas cales se deben pagar certas cotas pero que tamén dependen en certa medida do Estado e as private schools, as cales se basean nas taxas que deben pagar os pais e que seguen o seu propio programa de educación.

Pois ben, centrándonos na educación pública, o sistema educativo neozelandés estrutúrase en catro etapas: educación infantil, primaria, intermedia e secundaria. En xeral, os nenos deben acudir á escola, obrigatoriamente, dos 6 aos 16 anos de idade, pero a maioría comeza aos 5 anos.

early-childhood
© Education New Zealand 2017

En primeiro lugar, a educación infantil (ECE: Early childhood education) non é obrigatoria, porén, o 95% dos pais fan uso desta fase da educación. De feito, para esta etapa existen unha gran variedade de centros (Kindergarten, Playcentres, Education and Care Centres, Te Kohanga Reo, etc.). Ademais, entre os 3 e 5 anos de idade, os nenos poden ir á escola infantil durante 20 horas á semana de maneira gratuíta.

A esta etapa séguea a educación primaria. Esta é gratuíta e comprende oito cursos, desde os 5 ata os 12 anos. O primeiro ano é voluntario e os sete restantes son obrigatorios. Dentro desta etapa encontramos a educación intermedia, a cal se considera unha “ponte” entre a primaria e a secundaria. Ten lugar no 7º e 8º curso, é dicir, dos 11 aos 12 anos; ademais, esta educación adóitase impartir nos mesmos centros de primaria ou en centros intermedios especializados.

Por último, a educación secundaria está organizada en cinco cursos, desde os 13 aos 17 anos e tamén é gratuíta. Ademais, nos últimos anos desta etapa, tamén existen outras alternativas para os estudantes: Trades academies (comercio), Institutes of technology and polytechnics ou Industry training organisations (agricultura, construción, mecánica, etc.), entre outros.

class-1
© Education New Zealand 2017

Logo destas etapas, as principais opcións para continuar os estudos superiores son a formación profesional, que comprende ciclos formativos de grado superior e o ensino universitario, o cal é completamente autónomo xa que as universidades regúlanse por si mesmas. Cabe destacar que Nova Zelandia conta con 8 universidades financiadas polo Estado. Así mesmo, as titulacións das universidades clasifícanse en: graduado ou Bachelor, que pode obterse tras tres ou catro anos de estudo; máster ou Master’s Degree que, en xeral, é a continuación do anterior e dura 2 anos; e, por último, o doutorado, no cal existen tres tipos, os cales comprenden tres anos de estudo e investigación. Ademais, o organismo no que se asocian todas as universidades do país chámase Universities New Zealand. Por último, dicir que nesta etapa os estudantes deben pagar o 30% do costo dos seus cursos pero poden pedir un préstamo ao goberno para pagar cando teñan un soldo.

Todos os niveis de ensinanza que dependen do Estado seguen o programa de educación nacional (National Curriculum) o cal comprende as materias que se abarcan na educación primaria e secundaria así como as normas que deben seguir os estudantes. A estrutura da educación que acabamos de ver refírese á que se imparte en inglés, por iso, o programa que seguen é o New Zealand Curriculum.

Ata aquí non parece haber nada fóra do normal, non si? Puidemos observar que esta parte da estrutura do sistema educativo neozelandés é bastante semellante ao noso sistema educativo. Porén, hai unha curiosidade que fai que este país sexa diferente do resto, a cal é que en Nova Zelandia existen tres linguas oficiais: o inglés, o maorí e a lingua de signos neozelandesa. Por iso, non só importa o inglés, senón que o maorí tamén goza dunha gran relevancia dentro do campo da educación.

Para coñecer a historia e importancia do maorí dentro da educación debémonos remontar á década de 1940. Neses anos, moitos maorís emigraron ás grandes cidades de Nova Zelandia onde as novas xeracións creceron falando o inglés dos pākehā (os brancos de orixe europeo). Este feito fixo que o número de falantes nativos de maorí comezara a descender perigosamente ata que, na década de 1980, os líderes locais que estaban preocupados pola desaparición do seu idioma materno, crearan programas de inversión lingüística. Dentro destes destacou o movemento Kōhanga Reo, o cal involucraba desde os nenos dos xardíns de infancia ata os da educación primaria. Logo, este feito foi seguido pola fundación da Kura Kaupapa Māori, o programa de ensinanza escolar en maorí.

Pois ben, na actualidade o maorí está presente no sistema educativo neozelandés, mediante dúas opcións. En primeiro lugar, existe a Māori medium education (educación media maorí) a cal comprende as Kura Kaupapa Māori, escolas que ensinan en maorí e cuxa educación se basea na cultura e valores maorís. Estes centros son propiedade do Estado e están financiados por el e, ademais, baséanse no programa de educación nacional paras as escolas medias maorís, chamado Te Marautanga o Aotearoa. Así mesmo, moitas destas escolas son “centros compostos”, é dicir, comprenden a educación primaria e secundaria. En segundo lugar, o maorí está tamén presente nos centros non maorís que imparten a educación en inglés. Neles o maorí ensínase como materia ou a través de programas de educación bilingües ou de inmersión maorí.

Ademais, Nova Zelandia posúe tres Wānanga (institucións estatais de ensinanza e investigación maorís). Neles ensínase segundo āhuatanga Māori (a tradición maorí) e tikanga Māori (costumes maorís). Así mesmo, ofrecen certificados, diplomas e graos e algunhas incluso chegan ata o nivel do doutorado.

En conclusión, puidemos observar que o goberno de Nova Zelandia intenta darlle importancia a ámbalas dúas linguas. De feito, consideran que a loita pola supervivencia da  lingua maorí non só debe depender dos maorís, senón de todos os neozelandeses.

Para rematar, déixovos dous vídeos duns dos principais canles maorís existentes en Nova Zelandia. Por se tedes curiosidade, neles poderedes escoitar como soa a lingua maorí.

Espero que vos gustase moito a miña entrada e que aprenderades un pouco máis sobre este país tan especial.

Moitas grazas por lerme e ata outra!

Ana Vázquez

REFERENCIAS BIBLIOGRÁFICAS

Ministry of Education, Education in New Zealand [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://education.govt.nz/framework/main.php/?url=/ministry-of-education/

Ministry of Education, Tau Mai Te Reo – The Māori Language in Education Strategy 2013-2017 [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://education.govt.nz/ministry-of-education/overall-strategies-and-policies/tau-mai-te-reo-the-maori-language-in-education-strategy-2013-2017/

New Zealand Education, Education System [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.studyinnewzealand.govt.nz/why-nz/education-system

New Zealand Now, The school system [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.newzealandnow.govt.nz/living-in-nz/education/school-system

IMAXES

New Zealand Education, Education System – Early childhood [última consulta o 27 de abril de 2017] Dispoñible en: https://www.studyinnewzealand.govt.nz/why-nz/education-system

New Zealand Education, Find a scholarship [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.studyinnewzealand.govt.nz/how-to-apply/scholarships

VÍDEOS

KiriOnLine – Dame Kiri Te Kanawa (Maori Television), (16/01/2016). Kiri Te Kanawa – NZ Opera School Maori News Report (English Subtitles). [vídeo]. [última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.youtube.com/watch?v=NXeRsiPFwYE

Te Karere TVNZ (3/12/2009). Maori speaking Te Reo has increased in Oz but decreased in NZ. [vídeo][última consulta o 27 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.youtube.com/watch?v=ZFhbJxbJA70

Industria cinematográfica. EEUU

¿Quién no conoce el Hollywood sign de Estados Unidos? Es el principal símbolo que se identifica con la industria cinematográfica y de entretenimiento del país.images

Sabías qué… Antes de que se considerara como lo hacemos hoy en día, Hollywood era otra de las fronteras dedicadas al trabajo de los granjeros, vacas, había bandidos e, incluso, la parte norte de Sunset Boulevard se consideraba como una tierra buena para nada excepto para el ganado. Con el paso del tiempo, este símbolo pasó por muchos cambios y lavados de cara, pero su significado apenas sufrió modificaciones:

“This is a place where magic is possible, where dreams can come true.”

Buenas tardes!! Qué tal estáis? A pesar de que sería muy interesante hablar sobre este tema de la evolución del símbolo de Hollywood, me voy a centrar especialmente en la industria cinematográfica ya que es una de las más conocida mundialmente, una de las más importantes y fuente de inspiración para las que tienen menor repercusión en el mundo. Personalmente, no me considero una buena crítica de películas ya que con que sea entretenida es suficiente, diré que suele llamar mucho mi atención ya sea por sus efectos especiales, el empeño de los actores y actrices, por los argumentos de las películas o la visión de los productores de plasmar una historia a través de un filme.

Un poco de historia…

Sé que la palabra historia no suena muy entretenida pero es necesario para conocer algunos detalles con mayor profundidad.

    • Se diferencian cuatro etapas en la industria cinematográfica: la primera es the silent era, la segunda es Classical Hollywood cinema, la tercera es New Hollywood y, la última, the contemporary period.

       

    • Edward Muybridge fue quien realizó la primera secuencia en movimiento. Realizó su trabajo a través de 12 cámaras para poder captar un caballo corriendo.

      Eadweard-Muybridge-horse-post

    • El proyector cinematográfico fue un invento creado, a mano, por los hermanos Auguste y Louis Lumiere.
      máquina cine antigua

    • La década de los 20 fue un período importante ya que se estrenaban multitud de películas, cada año. Fue el verdadero florecer de este arte.

    • En la década de los 30, considerada la golden age of hollywood, aparece una nueva premisa y es que se añade audio a la imagen creando, de esta forma, diferentes géneros.

    • El ataque a Pearl Harbor fue un suceso que repercutió al cine estadounidense. Asimismo, años más tarde, comenzaron a desarrollarse nuevas estrategias para mejorar la calidad, los efectos especiales, el sonido e incluso el color de las imágenes.

    • En la década de los 50, Estados Unidos sufrió multitud de cambios después de la guerra.

      objective_burma-188518820-large Con ello, aparecieron nuevas tendencias sociales, musicales y culturales.

    • En los años 60, el cine se dedicaba especialmente a realizar producciones de comedia, moda, rock n’ roll y documentales relacionados con los derechos humanos.

    • Durante los años 70, Hollywood experimenta un gran cambio ya que empiezan a tratarse temas relacionados con el sexo, la violencia y otro tipo de contenidos relacionados con esta temática. Es un período de creatividad y sobretodo de toma de riesgo para los nuevos productores.

      MV5BMTg3MDQ4Njg5MV5BMl5BanBnXkFtZTgwMTU2OTM5NDE@._V1._CR96,139,852,1256_UX182_CR0,0,182,268_AL_.jpgafiche_elpadrino-510x720.jpgstar-wars-episode-iv---a-new-hope-5229c3b7a902b.jpg

    • A finales de los años 80, las películas se caracterizan por tener la función de entretener de una manera simple. Igualmente, muchos de los objetivos perseguidos son mejorar los efectos especiales, por lo que incrementa notoriamente el presupuesto estimado para cada película.

    • Finalmente, en los 2000, aparecen nuevos inventos como son el Blu-ray. En esta época, el hecho de ir al cine se reduce notablemente ya que otros dispositivos como son los smartphones, tablets y los ordenadores ofrecen el mismo servicio desde casa.

       

    • Asimismo, se crean servicios de streaming que permiten no perder detalle de las últimas películas y series del momento..

¿Qué género prefieren…?

Según the statista portal que realizó una encuesta (2016) con los diferentes géneros, tanto a hombres y mujeres. El género preferido, que ocupa la primera posición para los hombres, es la comedia con un 74% y es seguido por las películas de acción con un 73%. Mientras que el género preferido por las mujeres es el dramático con un 80%, pero no os creáis que solo nos gusta derramar alguna lagrimilla de tristeza sino que llorar de risa también entra en nuestros planes, la comedia cuenta con un 77%.

Por otro lado, ambos sexos coinciden en que las películas de los romances son las menos preferidas ya que presentan un 16% y 37% respectivamente.

encuesta

[cuadro de the statista portal]

Y vosotros? Conocíais estos detalles del cine americano? Contadme, cual es vuestro género favorito?

Espero que no haya sido muy aburrido y no dudéis en dejarme cualquier comentario relacionado con el tema. Muchas gracias por leerlo.

Alba Iglesias Besada

 

BIBLIOGRAFÍA

IMÁGENES:

  1. The best places to spot the hollywood sign in LA [November 26,2013] http://losangeles.cbslocal.com/guide/the-best-places-to-spot-the-hollywood-sign/ 
  2. Eadweard Muybridge
    https://alchetron.com/Eadweard-Muybridge-1157269-W

 

 

Grandes bandas británicas del último siglo

¡Bienvenidos a todos y a todas a mi entrada!

En ella, voy a hacer un repaso de las bandas populares británicas más importantes del último siglo. Espero que la disfrutéis.

El Reino Unido siempre ha sido uno de los países más influyentes e innovadores en cuanto a su música y, en los últimos siglos, ha sido la cuna de grandes artistas que han cambiado el rumbo de la industria musical para siempre. De ellos os quiero hablar.

Como no podía ser de otra manera, voy a empezar con The Beatles.

Fuente: http://www.elarsenal.net/2015/12/28/en-48-horas-se-escucharon-a-los-beatles-mas-de-50-millones-de-veces/ 

Este grupo británico de Rock y pop fue el más admirado y popular en su época, los 60.  The Beatles se formó oficialmente en 1962 y, hasta su separación en 1970, estuvo formado por John Lennon (voz, guitarra, teclados, armónica), Paul McCartney (voz, bajo, guitarra, teclados), George Harrison (guitarra, voz) y Ringo Starr (batería, percusión, voz).

Debutaron con el sencillo Love me do que tuvo una gran acogida entre el público desde el principio e inició la llamada beatlemanía“. En total, publicaron 13 discos con temas inolvidables como Help!Eleanor RigbyYellow SubmarineHey Jude.

Continuaré con sus eternos rivales, The Rolling Stones.

Fuente: http://www.taringa.net/posts/info/14323660/The-Rolling-Stones-Biografia-Informacion.html

Formada también en 1962, esta banda tocaba un tipo de rock más “agresivo” y tuvo una vida mucho más longeva que se extiende hasta el presente. Sus miembros variaron mucho a lo largo de los años, pero se puede destacar a Mick Jagger (voz, guitarra, bajo, armónica), Keith Richards (guitarra, bajo, voz), Ronnie Wood (guitarra, bajo) y  Charlie Watts (batería).

Como su debut no tuvo el éxito deseado, su publicista le pidió a John Lennon y Paul McCartney que compusieran una canción para el grupo. Con esta canción, I Wanna Be Your Man, junto con su primera canción original, Stoned, por fin atrajeron la atención del público. Cuentan con 25 discos en total de los que forman parte éxitos como (I Can’t Get No) SatisfactionPaint it, Black Hate to see you go.

Seguiré con los grupos más adelante, ahora me gustaría hacer una breve y merecida pausa para hablar del polifacético David Bowie. 

Fuente: https://www.google.es/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiEoobgpcfTAhUK1xoKHa1XBHEQjhwIBQ&url=http%3A%2F%2Fwww.bossa.mx%2F2016%2F12%2Fla-exposicion-de-david-bowie-que-llega-a-mexico%2F&psig=AFQjCNGSdhob6FacchZJhlOYbahhjGbV8g&ust=1493473089598024

David Robert Jones (Londres, 1947 – 2016) trabajó como músico, compositor, actor, productor discográfico y arreglista. Fue una figura importante en la música durante más de cinco décadas en las que consiguió mantenerse relevante gracias a sus cambios camaleónicos en su música y aspecto físico.

Centrándonos en su carrera como músico, Bowie lanzó su primer álbum en 1976 y estuvo activo hasta su muerte en 2016, cuando sacó su último trabajo. En total, cuenta con 25 discos y canciones icónicas como Space oddityHeroesLet´s dance o Life on Mars?

Con el cambio de década surgieron nuevas leyendas, es el turno de hablar de Queen.

Fuente: https://www.google.es/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjcs_LU3cXTAhWLvBQKHeGtDhIQjhwIBQ&url=http%3A%2F%2Fwww.cens52.edu.ar%2F25%2Fraul.htm&psig=AFQjCNH3Ue3-S_xIOaD8JVCp93qizxKhXw&ust=1493419978012853

Esta banda de rock fue fundada en 1970 y sigue activa en el presente gracias a los esfuerzos de dos de sus integrantes,  el guitarrista Brian May y el batería Roger Taylor, después de la muerte del cantante Freddie Mercury y la retirada del bajista John Deacon.

Su debut se produjo en 1973 con el disco homónimo Queen, que obtuvo críticas muy positivas de los expertos pero no llegó a calar del todo en el público. Aún así les hizo ganar aficionados y reconocimiento. El verdadero éxito les llegó en 1975 con el disco A Night at the Opera. En total tiene 15 álbumes y muchos éxitos a sus espaldas como Bohemian RhapsodyI Want to Break FreeDon´t stop me now We Will Rock You.

A mediados de la misma década surgió en Reino Unido el fenómeno punk, con Sex Pistols como uno de sus máximos representantes.

Fuente: https://www.google.es/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiR5uuEmcfTAhWCbBoKHXFrCG4QjhwIBQ&url=http%3A%2F%2Fcolectivosonoro.com%2Ftag%2Fsex-pistols%2F&psig=AFQjCNFf64QqZcbnTT7Qwiq1Oh-lglle5w&ust=1493470414463176

El grupo se fundó en 1975  con el nombre de The Swankers, que cambiaron poco después al de Sex Pistols, y estuvieron activos hasta 1978. Estuvo formado por Johnny Rotten (voz principal), Steve Jones (guitarra), Paul Cook (batería) y Sid Vicious (bajo, coros) hasta su muerte. Posteriormente fue sustituido por Glen Matlock.

El primer sencillo de la banda Anarchy in the U.K. se publicó en 1976, no fue el primer tema publicado de punk británico pero sí el primero en darle al punk una actitud política agresiva. Sus canciones y las imágenes asociadas al grupo pronto se convirtieron en iconos del punk. La banda cuenta con un solo álbum de estudio llamado Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols y muchos sencillos como Anarchy in the U.K.God save the Queen Holidays in the Sun.

Dejaré a un lado el rock para hablar de la última banda de esta entrada, Iron Maiden.

Fuente: https://www.google.es/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwj4g6zwqsfTAhVFXhoKHRIHBmwQjhwIBQ&url=http%3A%2F%2Fwww.rockaxis.com.co%2Frock%2Fnovedades%2Fincreible-padres-bolivianos-llaman-a-su-hijo-iron-maiden&psig=AFQjCNHIst9ahPQvIL2JWKOz46C5y7hlqA&ust=1493475076349343

Iron Maiden, nombre sacado del instrumento de tortura medieval, es una de las bandas de metal más famosas de la historia con más de 90 millones de discos vendidos. Fue creada en 1975 y sigue activa en el presente. Sus miembros son Bruce Dickinson (vocalista), Steve Harris (bajo, coros, teclados), Dave Murray (guitarra líder y rítmica), Adrian Smith (guitarra líder y rítmica, coros), Nicko McBrain (batería, percusión) y Janick Gers (guitarra líder y rítmica).

Su primer álbum, que publicaron en 1980, se convirtió en un éxito nada más salir a la luz y fue el primero de muchos triunfos en su carrera. Cuentan con 16 discos en total con temas populares como The Number of the BeastThe TrooperFear of the Dark The Evil that Men Do.

Me gustaría terminar esta entrada con una mención especial a otros grandes grupos británicos como Pink Floyd, Led Zeppelin, The Who, The Police, Blur, Radiohead, ColdplayGorillaz, Oasis y cantantes como Elton John y Amy Winehouse.

Muchísimas gracias por leer mi entrada, espero que os haya gustado. Un saludo.

Beatriz Cortegoso Meira

Bibliografía:

AlohaCriticón. The Sex Pistols. AlohaCriticón, cine, música y literatura. http://www.alohacriticon.com/musica/grupos-y-solistas/the-sex-pistols/

Biografías y vidas, la enciclopedia biográfica en línea. http://www.biografiasyvidas.com/

Segura, P. Historia de la música británica (70´s – 80´s). 25/03/13. http://destinoreinounido.com/historia-de-la-musica-britanica-70s-80s/

Vega Cabrera, A., Azmani, A., Mejías Pérez, J. Música británica. 08/04/12. SlideShare. https://es.slideshare.net/letidod/msica-britnica

Vitoria do Reino Unido

Tendo en conta que levamos catro meses falando da cultura dos países anglófonos e da importancia da historia para entender esta cultura, penso que é imprescindible coñecer un pouco máis da vida dunha das raíñas do Reino Unido máis emblemáticas.

O 24 de maio de 1819 naceu en Londres Alexandrina Vitoria, froito do matrimonio entre Vitoria de Saxonia-Coburgo-Saalfeld e o príncipe Eduardo, duque de Kent. Alexandrina Vitoria non parecía destinada a subir ao trono, xa que ocupaba a cuarta posición na liña sucesoria, pero as mortes do seu pai e do seu avó (Xurxo III) fixeron que cada vez fose máis posible o seu reinado.

Imagen relacionada
A raíña Vitoria en 1842, pintada por Franz-Xaver Winterhalter

Coas mortes do pai e do avó de Vitoria, subiu ao trono un dos seus tíos. Nese momento, cando Vitoria só tiña 10 anos, comezou a contemplarse de verdade a posibilidade de que chegase ao trono. De feito, aquí temos a primeira mostra do gran carácter que amosaría como monarca: cando foron falar con ela para dicirlle que se os seus dous tíos morrían sen descendencia masculina a seguinte no trono sería ela, Vitoria estivo calada un anaco para despois dicir: “Serei unha boa raíña”. Despois disto, os seus tíos Xurxo IV e Guillerme IV gobernaron ata o ano 1837, cando faleceu este último. E aí foi cando Vitoria I do Reino Unido chegou ao trono.

Xa dende o primeiro momento fíxose evidente a tensión que Vitoria tiña coa súa nai, debido ás poucas liberdades que esta lle dera durante a súa educación. Ao longo da súa vida, Vitoria só falara con aqueles que eran considerados “apropiados” pola súa proxenitora, e isto reducía as cifras a moi poucas persoas. Ademais, nai e filla durmían nunha mesma habitación, xa que non lle permitía ter unha propia. Por isto, unha das primeiras ordes que deu como monarca foi que de aí en diante non compartirían dormitorio.

Vitoria herdou o trono cando a monarquía non estaba no seu mellor momento. Aínda así, a raíña conseguiu gañarse o respecto dos seus súbditos, facendo que o pobo se sentise cada vez máis monárquico. Tampouco pensemos que o pobo lle daba todo por ben feito, senón que nalgunhas ocasións foi moi criticada. Un claro exemplo disto foron as numerosas críticas que recibiu por cambiar as súas crenzas políticas: ao longo da súa vida, pasaría de ser liberal a conservadora.

Cando tiña 21 anos, no 1840, Vitoria casou co seu primo, o príncipe Alberte de Saxonia-Coburgo-Gotha. Vitoria estaba moi namorada do seu esposo e delegaba moitas responsabilidades nel, sobre todo cando ela estaba embarazada. Tiveron nove fillos: catro nenos e cinco nenas, que ao medrar casarían con diferentes membros das familias reais europeas. Isto fixo que fose coñecida por algúns como a “avoa de Europa”.

A raíña Vitoria co príncipe Alberte.

1861 foi un ano tráxico para a raíña: en marzo morreu súa nai e en decembro o seu marido. Aínda así, Vitoria repúxose para seguir servindo ao seu país. Iso si, dende ese momento ata a súa morte, en 1901, só vestiu roupa negra e case non apareceu en público, como símbolo do eterno loito polo seu home.

Resultado de imagen de victoria i de inglaterra y sus hijos
A raíña Vitoria coa súa familia

Como vemos, ante os ollos da historia, Vitoria foi unha raíña chave no seu país. En gran parte, esa grandeza debeuse ao seu carácter, que xa asomaba dende que era moi nova. Ademais, como se conservan moitos dos seus diarios, podemos ler o que pensaba en cada momento. Por exemplo, ese carácter do que falamos está presente neste fragmento, escrito o día que lle comunicaron que xa era raíña (recordemos que por aquel entón Vitoria tiña só 18 anos):

“Xa que a Providencia quixo colocarme neste posto, farei todo o posible para cumprir coa miña obrigación co meu país. Son moi nova e quizás me falte experiencia en moitas cousas, aínda que non en todas; pero estou segura de que non hai demasiadas persoas coa boa vontade e co firme desexo de facer as cousas ben que eu teño”.

Seguindo co tema do seu carácter, moita xente opina que Vitoria I tiña carácter de máis. De feito, por moitos comentarios que fixo e por como trataba os seus fillos, moitos din que non era unha boa nai. Por exemplo, Vitoria odiaba estar embarazada e cada vez que o estaba dicía que se sentía “como un coello ou como unha cobaia” e, ademais, consideraba que a lactación era unha práctica repugnante, chegando incluso a chamarlles “vacas” ás súas fillas cando amantaron os seus bebés. Pola contra, amosaba unha veneración excesiva polo seu home, e cando este morreu dixo, incluso, que non entendía por que marchara el e quedaran os seus fillos:

“Non atopo ningunha compensación na compaña dos meus fillos. É máis, poucas veces me encontro a gusto con eles. Pregúntome por que me deixou Alberte e eles continúan ao meu carón…”

A reíña Vitoria cando xa quedara viúva.

Malia todo isto, Vitoria do Reino Unido foi, é e sempre será un piar na nosa cultura. Recordemos que, con só 18 anos, viuse á fronte dun grande Imperio que tiña unha opinión desmellorada da monarquía e o que fixo foi gañarse o seu respecto, restaurar a confianza e, por se fose pouco, continuar a ampliar o Imperio. De feito, o seu reinado caracterízase por ser un período de cambios que consolidou o Reino Unido como a primeira potencia da súa época. Creo que agora xa non nos quedarán dúbidas de por que este período se chama Era Vitoriana.

Laura López Riveira

BIBLIOGRAFÍA

Anécdotas (2011) Victoria de Inglaterra, esposa antes que madre [en liña] [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://anecdotas-historia.blogspot.com.es/2011/03/victoria-de-inglaterra-esposa-antes-que.html

BBC [en liña] Victorians [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.bbc.co.uk/history/british/victorians/

BBC Mundo (2013) Las delicias conyugales de la reina Victoria [en liña] [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.bbc.com/mundo/noticias/2013/01/130104_delicias_conyugales_de_una_reina_jbo

Biografías y vidas. La enciclopedia biográfica en línea [en liña]Victoria I de Inglaterra [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.biografiasyvidas.com/monografia/victoria_i/

González, B. (2016) Victoria de Inglaterra, la reina rebelde.  MujerHoy [en liña] [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.mujerhoy.com/celebrities/realeza/201602/23/victoria-inglaterra-reina-rebelde-20160223115759.html

History [en liña] Queen Victoria [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.history.com/topics/british-history/queen-victoria

The home of the Royan Family [en liña] Victoria (r. 1837 – 1901) [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.royal.uk/victoria-r-1837-1901

IMAXES

Anécdotas (2011) Victoria de Inglaterra, esposa antes que madre [en liña] [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://anecdotas-historia.blogspot.com.es/2011/03/victoria-de-inglaterra-esposa-antes-que.html

Plume d’histoire [en liña] Victoria, L’apogée de l’Angleterre [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://plume-dhistoire.fr/reine-victoria-guy-gauthier/

Quién.net [en liña] Biografía de Victoria I de Inglaterra [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: https://www.quien.net/victoria-i-de-inglaterra.php

Biografías y vidas. La enciclopedia biográfica en línea [en liña] Victoria I de Inglaterra [Ref. do 26 de abril de 2017]. Dispoñible en: http://www.biografiasyvidas.com/monografia/victoria_i/

A industria musical estadounidense


¡Buenos días a todos!

Hoy quería hablaros un poco a cerca de una gran industria en Estados Unidos, la industria musical. Este país, debido a su gran diversidad cultural, cuenta con una gran variedad de estilos musicales y, además, ha sido la cuna de varios géneros musicales.

Lo cierto es que la industria musical estadounidense es reconocida y escuchada en practicamente todo el mundo, cada día descubrimos nuevas canciones y artistas. Por no hablar de la accesibilidad para estar al corriente de novedades, desde nuestros teléfonos móviles, a través de aplicaciones, como Spotify oYoutube, que han salvado la industria musical en Estados Unidos y se han convertido en la primera fuente de ingresos en este comercio. Como consecuencia, han descendido otras, por ejemplo la venta de CDs.

Los estilos musicales más escuchados hoy en día entre los estadounidenses varían desde el R&B/hip-hop hasta el country, pasando por el pop, rock, jazz, entre otros.

El rock:

El rock es, por supuesto, uno de los géneros musicales más escuchado, y cuenta con precursores como Elvis Presley. Además, Estados Unidos puede presumir de contar con parte de los grupos de este género más reconocidos y alabados a nivel mundial. Todos conocemos canciones de Aerosmith, Metallica, Guns N´Roses o Kiss, entre muchos otros, igualmente famosos, que han cambiado y renovado por completo este género. Aquí os dejo una muestra de uno de estos grupos.

Guns N´ Roses

El country:

Creo que todo el mundo asocia este género musical a Estados Unidos, país donde nació, aunque después se exportó a otros lugares, sobre todo de habla inglesa. El country, en sus origenes, mezclaba música folclórica europea con otros géneros estadounidenses como el blues y el gospel. Los instrumentos protagonistas de este género son los de cuerda. En el country destacan artistas como Johnny Cash, Dolly Parton, Tim McGraw o Keith Urban.

Johnny Cash

El R&B y el hip hop:

Ambos géneros de máxima popularidad en este país. El R&B (rhythm and blues) vivió su gran momento a finales de los 90 y principios de los años 2000. Surgieron grupos como Destiny´s Child, 4 chicas, entre las que se encuentra la ahora exitosa cantante en solitario Beyonce, que obtuvieron gran fama a nivel mundial. También destaca en este género Mary J Blige, una gran innovadora, que lo fusionó con el hip-hop y que ha servido como fuente de inspiración a nuevos artistas.

Destiny´s Child

Por otro lado, el hip-hop, un movimiento muy relacionado con el R&B de carácter no solo musical, si no también cultural, que nació en el Bronx, Nueva York, en los años 70. Este género tuvo un gran auge en el transcurso de los años 90, en parte, gracias a los vídeos musicales. Los artistas estadounidenses más reconocidos de este estilo musical son: Tupac, Eminem, Jay Z, Snoop Dog y Public Enemy entre otros.

Eminem

Pop:

El diccionario de la Real Academia Española define “pop” como “Estilo musical de origen angloamericano nacido al final de los años 50, caracterizado por la creación de canciones de ritmo marcado acompañada de instrumentos eléctricos y batería, y que busca lograr una gran difusión comercial”. Grandes artistas de este género como Madonna, Britney Spears, Michael Jackson entre otros, han llegado en innumerables ocasiones al número 1 de ventas. Aquí os dejo un ejemplo.

Michael Jackson

Jazz:

Para finalizar, uno de los estilos más emblemáticos de Estados Unidos, el jazz. Un género musical nacido en Nueva Orleans que bebe de muchos estilos musicales y que originalmente se basaba en la improvisación. A continuación os dejo una muestra.

Louis Amstrong

Con esto finalizo mi entrada en el blog. ¿Cuál es la canción que más os ha gustado?, ¿ Y vuestro género favorito?. Espero que este post os haya descubierto artistas, géneros o datos que no conocíais a cerca de la música estadounidense y, sobre todo, que hayáis pasado un buen rato.

Para cualquier duda, estaré encantada de responder en los comentarios.

Andrea Hermida

 

 

Referencias bibliográficas:

Información:

Colaboradores de Blog Mister Music. Los mejores artistas de R&B. Blog Mister Music [en linea] 16/01/2015. [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: https://blogmistermusic.com/2015/01/16/los-mejores-artistas-de-rb/

Colaboradores de Msica Country. Música country. Msica Country [en linea] 04/06/2009. [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://msicacountry.blogspot.com.es/2009/05/historia-de-la-musica-country2.html

De Gorgot, Emilio. Las 20 ciudades de la música en Estados Unidos. Jot Down [en linea] [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://www.jotdown.es/2011/11/las-20-ciudades-de-la-musica-en-ee-uu/

 

Navas Rosal, Angel. El rock sigue siendo el género más popular en los Estados Unidos. Industria Musical [en linea] 15/01/2015 [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://industriamusical.es/el-rock-sigue-siendo-el-genero-mas-popular-en-los-estados-unidos/

Oliver, Estefanía. El streaming, la principal fuente de ingresos de la industria musical en EEUU. Digital Trends [en linea] 31/03/2017 [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://es.digitaltrends.com/tendencias/streaming-ingresos-industria-musical-eeuu/

Perem. Los mejores grupos rock americanos de la historia. Rock the best music [en linea] 01/07/2011 [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://rockthebestmusic.com/2011/07/los-mejores-grupos-rock-americanos-de.html

Real Academia Española (2001). Diccionario de la lengua española (22.ª ed.) [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://dle.rae.es/?id=Tf23Vns

René. Los mejores 10 del hip-hop. Cultura Colectiva [en linea] 17/11/2014. [última consulta 25 de abril de 2017]. Disponible en: http://culturacolectiva.com/los-mejores-10-del-hip-hop/

Videos:

Youtube (25/10/2009) Destiny´s Child-Say my name [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: https://www.youtube.com/watch?v=sQgd6MccwZc

Youtube (06/08/2015) Eminem-Lose Yourself [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: https://www.youtube.com/watch?v=_Yhyp-_hX2s

Youtube (24/12/2012) Guns N´Roses-Welcome to the Jungle [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: https://www.youtube.com/watch?v=o1tj2zJ2Wvg

Youtube (01/11/2009) Johnny Cash-God´s Gonna Cut You Down [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: https://www.youtube.com/watch?v=eJlN9jdQFSc

Youtube (07/08/2016) Louis Amstrong-What a Wonderful World (1967) [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: https://www.youtube.com/watch?v=CWzrABouyeE

Youtube (02/10/2009) Michael Jackson-Black or White [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en:https://www.youtube.com/watch?v=F2AitTPI5U0

Imagen:

Industria Musical. La música es la forma de entretenimiento favorita en los Estados Unidos [en linea] 06/10/2014 [última consulta 25 de abril de 2017] Disponible en: http://industriamusical.es/la-musica-es-la-forma-preferida-de-entretenimiento-en-los-estados-unidos/

Lugares de interés en Canadá

¿Te gusta viajar? ¿Alguna vez te has planteado visitar Canadá? Como ya sabemos todos, Canadá es un país increíblemente grande y, si alguien quiere ir de visita, es muy difícil poder ver todos los sitios turísticos y de interés que ofrece. Por este motivo, decidí hacer una lista de los cinco lugares que a mí me parecen más bonitos e interesantes del país, a los que me encantaría ir.

Montañas Rocosas

Las Montañas Rocosas son una cordillera que se encuentra en el occidente de Norteamérica y ocupa parte de Canadá (Alberta y la Columbia Británica) y de Estados Unidos (Idaho y Montana). Si te gusta la naturaleza, este es un lugar idílico para ti, con mucha variedad de flora y fauna. En la provincia canadiense de Alberta puedes encontrar cinco parques nacionales, de los cuales cuatro fueron nombrados Patrimonio de la Humanidad bajo el nombre de Los Parques de las Montañas Rocosas Canadienses. Además, en estas montañas puedes realizar un montón de actividades divertidas tanto en verano como en invierno: esquiar, pasear en trineo, patinar, remar, jugar al golf, pescar…

©globeholidays: http://www.globeholidays.net/Canada/Alberta/Jasper/Canada_Rockies3.htm

Parliament Hill

Es un conjunto de tierras situado a la orilla del río Ottawa que se conocen de forma coloquial como La Colina, aquí se encuentra la sede del Parlamento de Canadá, un edificio neogótico que parece un castillo. El Parlamento recibe miles de visitantes al año, por lo que cuenta con una visita guiada gratuita diaria a disposición de todos los turistas. El edificio está repleto de detalles preciosos, como cientos de gárgolas, grotescos, relieves y patrones tallados en piedra. Además, la colina del Parlamento es un lugar de celebraciones en el país, allí se conmemora por ejemplo el día de Canadá cada 1 de julio. Como dato curioso, en Navidad el edificio del Parlamento se ilumina.

©ottawatourism: https://www.ottawatourism.ca/ottawa-insider/parliament-hill/

Cataratas del Niágara

Las cataratas del Niágara son un conjunto de cascadas que se encuentran en el río Niágara, al noroeste de América del Norte, en la frontera de Canadá y Estados Unidos. Estas cascadas destacan por su altura (52 metros) y su anchura (945 metros), y sus impresionantes vistas atraen a 12 millones visitantes al año. Las cataratas son todavía más bonitas cuando se iluminan, el espectáculo de luces se puede apreciar tres horas al día durante todo el año, y con más intensidad en el Carnaval de Invierno de las Cataratas del Niágara.

©canalviajes: http://canalviajes.com/el-espectaculo-de-luz-de-las-cataratas-del-niagara/

Basílica de Notre-Dame

Si te interesa la arquitectura, no puedes perderte la Basílica de Notre-Dame. Esta iglesia es la más importante de Montreal, en Quebec, y por dentro es toda una galería de arte que te dejará con la boca abierta. Es un edificio de estilo neogótico, lleno de tallas de madera, esculturas, pinturas y vidrieras preciosas que atraen a cientos de miles de visitantes al año. Las puertas de la basílica están abiertas al público, se puede visitar en períodos cortos de 20 minutos o también en conferencias de dos horas.

©wikiwand: http://www.wikiwand.com/es/Bas%C3%ADlica_Notre-Dame_de_Montreal

Sea to Sky Country

Por último, me gustaría recomendar visitar un sitio que no es tan conocido como los cuatro ya mencionados: Sea to Sky Country. Es una autopista en Vancouver, en la Columbia Británica, y en los alrededores podemos encontrar un corredor, un mirador y una góndola que permiten que los turistas aprecien las espectaculares vistas al mar, a la montaña y a los lagos que recorre toda la autopista.

©sewellsmarina: http://www.sewellsmarina.com/sea-safari/package-tours/sea-to-sky-tour/

¿Qué te parecen estos sitios? ¿Te gustaría visitarlos? ¿Hay algún lugar en Canadá que te llame la atención en especial y que no esté mencionado en esta entrada? ¡Muchas gracias por leer, espero que te haya gustado!

Lidia Nogueira Roldán

Referencias bibliográficas

Alberta, Canada. Canadian Rockies | Alberta Canada. En línea: https://www.travelalberta.com/ca/places-to-go/canadian-rockies/

Canadian Rockies. Canadian Rockies Vacation Guide – Banff National Park. En línea: http://www.canadianrockies.net/

Canalviajes. Espectáculo de luz de las Cataratas del Niágara. En línea: http://canalviajes.com/el-espectaculo-de-luz-de-las-cataratas-del-niagara/

Government of Canada. Parliament Hill. En línea: http://canada.pch.gc.ca/eng/1447675744878

Notre-Dame Basilica of Montréal. Notre-Dame Basilica of Montréal – The Basilica. En línea: http://www.basiliquenotredame.ca/en/basilica/

Ottawa, Canada’s Capital. Parliament Hill – Ottawa Tourism. En línea: https://www.ottawatourism.ca/ottawa-insider/parliament-hill/

PARLIAMENT of CANADA. Parliament of Canada Official Web Site. En línea: http://www.lop.parl.gc.ca/Visitors/index-e.html

Super, Natural British Columbia – Sea to Sky Country | Vancouver, Coast & Mountains, BC | Destination BC – Official Site. En línea: https://www.hellobc.com/vancouver-coast-mountains/popular-areas/sea-to-sky-country.aspx

USA TODAY. A Brief Description of Niagara Falls. En línea: http://traveltips.usatoday.com/brief-description-niagara-falls-14638.html